Op de vraag “Hoe gaat het daar in Australië?” moet ik oprecht antwoorden “z’n gangetje”. Van te voren had ik nooit verwacht dat ik dat binnen 3 maanden na aankomst zou kunnen zeggen, maar het dagelijks leven begint vorm te krijgen.
Iedere dag genieten we nog van onze omgeving en de ontspannen sfeer, in deze voor Australische begrippen drukke vakantietijd.
Langzaam aan beginnen we wat mensen te ontmoeten en zijn we uitgenodigd voor onze eerste Great Ozzy Barbie tijdens het Australia Day Weekend. Maar voor de rest gewoon zijn gangetje.
Surprise, surprise!
Gisteren nog verrast bij de supermarkt terwijl er een “bloke” van een jaar of 35 vanaf de andere kant op ons af kwam gelopen met “Hey Alex, how are you doing?” ...... Geen flauw idee wie het was! En niet dat we zoveel mensen al kennen dat we zelfs al vergeten wie we ontmoet hebben. Na wat goed gecamoufleerde eerste seconden met een hoog “not too bad, and yourself?” – gehalte, kwam gelukkig zijn partner er bij staan (die mij ook niets zei!). Gelukkig stelde de “bloke” zich voor aan Vanessa (omdat hij zich blijkbaar al aan mij had voorgesteld) met “I’m Brad, your neighbour!”.
Bleek ik hem een week geleden de hand te hebben geschut als ware ik Tim the Toolman Taylor uit de serie Home Improvement en was Brad de buurman Wilson die nooit boven de schutting uitkomt. Ze waren erg aardig: “If there is anything we can do for you?
Sneak through
Vanuit ons huis hebben we een sluippaadje gevonden naar het natuurgebied hier vlakbij. Kunnen we toch nog op 10 minuten lopen kangaroo’s zien! Als je maar langzaam genoeg aankomt lopen, blijven ze best lang zitten. We hebben trouwens eens onze auto op de parkeerplaats boven op een mierennest gezet (en dan serieuze grote rode mieren) met als resultaat bij terugkomst de binnenkant van de auto vergeven was met mieren, die door ventilatorroosters naar binnen zijn geklommen.
Opa kijk ik vond op zolder...
De Opendag op het Zuyderzee College is intussen geweest, en collega’s (oud-collega’s klinkt raar) Henk en Rene hebben nog een live-verbinding gemaakt via Skype op grootscherm in de kantine, en later nog in de verschillende lokalen waar ik altijd zat (of beter gezegd stond!). Super!
Are you death? by Nes
Mijn werk bevalt prima! Ik krijg steeds meer uren en heb inmiddels al een nette pantalon aan (12 euro in de sale...echt ongelooflijk) in de zaak i.p.v. mijn jeans, die helaas niet ‘konden’. Het verstaan van de locals is soms moeizaam, vooral als men zacht en onduidelijk spreekt. Zo kwam er van de week een oude heer die zei ‘the Addy’ (zo wordt liefkozend de lokale krant "Geelong Advertiser" genoemd), maar daarnaast zei hij een adres: ‘... and Miller mile 20’ en gaf me 50 dollar.
Omdat hij me zoveel geld gaf en een adres er bij noemde, dacht ik dat hij zijn "paper bill" wilde betalen. Maar het adres stond niet in het bestand! Dus ik vroeg hem wederom wat het adres was. Zegt hij heel hard: ‘I’m deaf!’. Probleem ... hij stond er al heel lang, verstond mij niet en na weer checken, en wederom ‘I’m deaf!’ (het adres stond echt niet in bestand!) had collega Renee een heldere ingeving : hij wilde sigaretten van het merk Miller, mild, 20 sigaretten in een pakje. Ooohhhh!!!
Maar goed, gister was ik na deze nare situatie de ‘good samaritan’ omdat er een oude heer zijn beltegoed van zijn mobiel kwam opwaarderen. Hij had een telefoonkaart bij mij gekocht maar gaf toen toe dat hij niet wist hoe zijn mobiel moest worden opgeladen. Dus ik achter de counter weg en zijn mobiel opladen....mijn baas keek me heel vreemd aan, maar dat is toch service leveren! De oude man was dol gelukkig en thanked me extensively.
Verschillen OZ vs NL:
+ je hebt hier geen APK, behalve als de auto van eigenaar wisselt.
- de weinige fietspaden die er zijn (meer de Nederlandse suggestiestroken) houden op in bochten en rotondes. Wat de fietsers dan moeten doen is voor iedereen onduidelijk. Daarom is het voor iedereen verplicht om met een helm te fietsen, wat eigenlijk heel verstandig is gezien het grote aantal ongelukken!
+ We hebben hier bijna hetzelfde voltage (240 volt) als in NL, en daarom zijn onze elektrische apparaten gewoon bruikbaar.
- de stekkers zijn hier anders (pinaarde in plaats van randaarde), dus moeten we aan de stekkerdoosjes nieuwe stekkers zetten, i.p.v. ieder apparaat afzonderlijk.
Witlof en Baby Brussels' sprouts ... damn tasty with 35 degrees!
In Nederland ergeren veel mensen zich aan de bureaucratie, maar Australië is daar minstens net zo goed in. Zo moet je hier een vergunning hebben voor een vlaggenmast in je tuin (want hij kan immers omvallen... proest!) en moeten elektriciteitstekkers officieel worden aangezet door een elektricien. Nu moet het niet gekker worden!
PS1: Volgende week komt Sjon van Scouting al langs!
PS2: Bedankt iedereen voor de leuke verhuiskaartjes, emails en skype-gesprekken!
Cheers!
