En het volgende getal is nummer .... 3 ... Bingo!

We zijn gezond en gelukkig eten we nog goed! Afgelopen zaterdag zijn we een stuk gaan wandelen in het Ocean Grove Nature Reserve ... Hier hebben we de Banksia Trail gevolgd, wat meer een korte wandeling van een uur was. In het informatiecentrum zat een weekend-vrijwillger van Parcs Victoria die ons gelukkig voorzag van een chemisch-goedje (ruim voorbij de toegestane hoeveelheid DEET in Nederland) die de muskieten (liefkozend genaamd "Mozzies") op afstand moest hn. Onderweg nog een red-necked wallaby en twee swamp wallabies gezien, en het gebruikelijke reptielenspul, met als hoogtepunt een 40 cm. lange blue-tongue-skink. Nice! Daarna bij Barwon Heads in de rockpools gekeken (een goede snorkellocatie hier in Victoria, maar het tij was op dat moment te gevaarlijk) bij de "bluff" (=klif). Daarna naar Torquay gereden, ijsje gegeten, aan het strand gelegen en wat gesnorkeld. Leuke pufferfish, leatherjackets en Steve Irwins favourite stingray.


Zondag hebben we even gebruikgemaakt van de 24-uurs-economie. De enorme supermarkt hier vlakbij de camping bijvoorbeeld is 24 uur per dag, 7 dagen in de week open. Gewoon altijd open! En dan dus ook de visafdeling! Alsof je om kwart over 2 's nachts gamba's gaat kopen. Echt bizar! Na wat rondgekeken in een grote airconditioned mall (je wordt er bijna verkouden van!) zijn we naar het woolmuseum gegaan. Op het eerste gezicht klinkt het niet spannend, maar het was een harstikke leuk, voor die dag gratis, museum. Voor het museum stonden circa 45 auto's uit de jaren '20 en '30 opgesteld die mee deden aan een herdenkingsrit van de opening van de Great Ocean Road (het grootste oorlogsmonument ter wereld, ter nagedachtenis aan de ANZAC-troepen die gesneuveld zijn tijdens WOI). In het woolmuseum was hier ook nog een tentoonstelling over. Good fun!

Gisteren een vierde huisje bezocht, en applicationnumber 4 ingevuld. Je kan immers niet altijd in een cabin met een leenauto leven. (Waar zijn de deurstijlen van de auto?) We waren ook niet de enige geinteresseerden. Naast ons waren er denk ik nog 10 andere geinteresseerd. Maar we houden de volgende spreekwoorden aan: "Wie niet waagt, wie niet wint!" ... en "Huiseigenaren kunnen ook familie in Nederland hebben!". Dit huisje staat dus niet bij de poll op deze blog. (Bedankt iedereen trouwens voor de volstrekt nutteloze adviezen als: "beter de buurhond die blaft dan de buurvrouw", "en handig zo'n grote tuin kan je met de brommer in rond rijden." Het heeft ons enorm geholpen.. hahahaha). Het vierde huisje lag ook in Barwon Heads (net als huisnummer 2), met vlakbij een mangrovemoeras met o.a. witte mangroven. Nadeel was dat er enorm veel muggen rond het huis zaten. Het is hier nu sowieso het seizoen voor! Aan de vliegen wen je (je laat ze zitten, mits ze niet in gezicht zitten), maar de muskieten wen je nooit aan. Het huis ligt rustig in een doodlopende weg (in scoutingroutetechnieken-taal een DLW-tje), maar was wel erg groot. Erg groot! Misschien te groot? Ook dat kan...
We hadden nog niets van de eerste 3 gehoord, en kwamen er ook achter dat het alleen gangbaar is, dat ze je bellen als je wel in aanmerking komt voor het huis.

Verder die dag nog naar de dorpjes Point Lonsdale en Queenscliff gereden om te kijken of we ons zoekgebied niet moeten uitbreiden. Beide dorpjes liggen op het puntje van het schiereiland, met een schitterende rotskust met daarbovenop een vuurtoren. De 3,5 km. naar de overkant heet the "Rip". 1 van de gevraalijkste zeestraten van de Wereld. Honderden scheepswrakken liggen hier, en in de jaren '60 is hier zelfs de minster-president van Australie verdronken! Bill Bryson:

Flying into Australia, I realized with a sigh that I had forgotten again who their Prime Minister is. I am forever doing this with the Australian PM - committing the name to memory, forgetting it (generally more or less instantly), then feeling terribly guilty. My thinking is that there ought to be one person outside Australia who knows.

But then Australia is such a difficult country to keep track of. On my first visit, some years ago, I passed the time on the long flight from London reading a history of Australian politics in the twentieth century, wherein I encountered the startling fact that in 1967 the Prime Minister, Harold Holt, was strolling along a beach in Victoria when he plunged into the surf and vanished. No trace of the poor man was ever seen again. This seemed doubly astounding to me - first that Australia could just lose a Prime Minister (I mean, come on) and second that news of this had never reached me.

Bij Queenscliff zijn we nog bij het Marine Discovery Centre gestopt. Het zat eigenlijk dicht, maar toevallig kwam er iemand naar buiten die zei: "come on in, and wash your hands if you wanna touch the animals!" We raakten aan de praat, en ik ga mijn resumee (C.V.) daar heen sturen: ze zoeken daar mensen die groepen willen ontvangen en lessen en excursies willen verzorgen. Zowel hij als wij zijn zeer enthousiast. Uiteraard begint dit pas na de schoolvakanties (dat is hier februari) en wordt het in het begin wat meedraaien, maar een combinatie van zee-aquarium en lesgeven lijkt mij (Sander) ideaal! Tijdens z'n korte rondleiding was hij me wat aan het testen (what's this?).. grappig mannetje. Warm houden dus.

Vandaag weer op inspection geweest bij 2 huizen. 1 huis in Point Lonsdale, in een erg rustig straatje. De huurperiode was 6 maanden, en zag er redelijk uit. Een enorm grasveld was de achtertuin, waar je gerust twee wedstijdvolleybal velden zou kunnen uitzetten, met een middentribune ertussen. Ben benieuwd of een John Deer maaitrekker ook bij het contract inzit. Morgen anders nog even vragen.

Nu zul je wel afvragen wat de titel van dit stukje betekent, maar net na de bezichtiging van dit huis, werden we gebeld: we zijn uitgekozen voor huis nummer 3 aan de Thacker street (die trouwens wel airconditioning en verwarming heeft). Joehoe! Na wat rondvragen in het dorp over de straat, en alle pro's en con's nog een keer op een rijtje gezet te hebben, hebben we besloten het te doen! Morgen gaan we het huurcontract tekenen... maar pas op vrijdag 14 december kunnen we erin.

Nu nog wat regelen voor komende 2 weken... en naar www.ikea.com.au

In het foto-album staan nu meer foto's! De laatste foto's hier zijn trouwens van de omgeving van de camping. Leuk parklandschap met een rivier met pelikanen midden in Geelong!

All along the watchtowers .... between Lorne and Point Lonsdale

House hunting sucks! Maar het hoort erbij! Intussen een half dozijn aan huizen bezocht, en 3 aanvragen (applications) "gelaunched". Bij iedere aanvraag moet je een aantal referenties opgeven en wat bewijsmaterialen erbij leveren (uitdraai van girorekening, aanbevelingsbrief (bedankt Herjan & Dirk), bewijs van goed huurgedrag van Delta Wonen in Zwolle, enz.). Uiteraard komen we met de originelen op het makelaarskantoor, zodat zij voor de kopieen betalen ;-)

De 3 aanvragen zijn alle 3 in verschillende plaatsen, en niet in de gedoodvergde plaats Torquay, wat in eerste instantie onze vestigingsplek is. Op het kaartje hierboven staan ze met zwarte nummers 1,2 en 3 aangegeven. De paarse zijn wijnregio's ;-)
Torquay is ten prooi gevallen aan projectontwikkelaars en golfbanen, en is in 3 jaar tijd erg veranderd. Zelfs de bewoners van Torquay zeggen dat! Het dorp is hard op weg om net als Surfer's Paradise of The Gold Coast te worden in New South Wales en Queensland. De aanvragen (en wij zijn natuurlijk niet de enige die op het huis "solliciteren") worden aan de huiseigenaar gegeven, en die kiest op persoonlijke voorkeur de nieuwe huurder eruit. Wij zijn in veel gevallen in het nadeel: allochtoon, langharig werkschuwtuig, maar wel zonder huisdieren, wat spaargeld en een glimlach. Afwachten en duimendraaien dus.

Huis 1: Anglesea. Huis is tijdens de grote bosbranden van de jaren '80 als een van de weinige huizen niet ten prooi gevallen aan de vlammen. Geen airconditioning, jaren 70 badkamer en gordijnen. Erg donker. 3 slaapkamers, een ietwat vervallen veranda. Enorme tuin is eigenlijk meer een stukje bos, en is niet onderhouden. De omgeving is schitterend. Aan de kust, meteen grenzend aan een schitterend Nationaal Park. Huis is aan de rand van het dorp; erg prive. 220 dollar per week

Huis 2: Barwon Heads. Modern huis, met modern ingerichte keuken met vaatwasser en kookplaat. 2 slaapkamers. Zeer klein tuintje aan voor- en achterkant. Huis is heel licht, en heeft een schuifpuitje. Wel airconditioning. Midden in het dorp aan een drukkere weg. Niet erg prive, grote garage die afsluitbaar is. Dorpje is mooi, aan de rand van de zee, waar de Barwon-river de oceaan in stroomt. 230 dollar per week


Huis 3: Ocean Grove. Tweelingdorp (aan de andere kant van de rivier) van Barwon Heads. Houten vloer, aan 1 kant schitterend mooie veranda. Tuin is een beetje verwaarloosd, maar wel echt wat leuks van te maken. Mooie houten vloer, ouderwetse keuken. Aan drukkere weg, zonder airconditioning. Dubbele garage. Blaffende hond bij de buren. 3 slaapkamers. Palmboom en hertshoornvarens (die bij de Intratuin!) in de voortuin. 235 dollar per week.

Intussen rijden we in een Mitusbishi Magna rond, die we van de garage, zonder verdere verplichtingen, mochten lenen. Over 2 weken komt de Holden pas binnen, en dan moeten we hem eerst nog eens grondig bekijken. Omdat de garage ook wel door had dat we mede door hun wel erg lang een dure huurauto moesten huren, hebben we een oud-barreltje te leen gekregen. Met airco, zonder cruise-control, maar wel weer een V6. Echt leuk cruisen along the coast. Vandaag nog heel even kort in de botanische tuin geweest, waar ze ook graag de bejaarden achter geraniums zetten.

Na een week huizen bezichtigen, gesprekken voeren met makelaars en achter auto's aan rennen, gaan we dit weekend wat ontspannends doen. (Jullie zullen wel denken: jullie hebben toch zo goed als vakantie daar!) De Great Ocean Road bestaat 75 jaar, en er zijn allerlei dingen te doen. Denken we! Iedereen trouwens bedankt voor de hartverwarmende mailtjes, berichtjes op de blog en de vele skype-gesprekken. Echt supertof, aan aandacht van jullie geen gebrek! Excuus dat we niet altijd (op tijd) kunnen reageren, maar het is zo superdruk! Ook wij denken aan jullie!

Komende dagen verkassen we even naar een andere campibng, en hebbe we geen Internet!

Cheers mates!

Van Diemen's Land

Ons, met The Great Ocean Road op de achtergrond

Het is de auto NIET geworden. Volgens de Holden-dealer kwam de auto niet door de eigen keuring heen. We moeten het maar aannemen. Wel kwam er een 1999 Holden VT 3,8L V6 Executive binnen. Morgen gaan we kijken, en hopen nu eindelijk donderdag of vrijdag de Toyota Camry in te ruilen voor een eigen auto. Intussen Medicare geregeld (ons quasi-ziekefonds pakket in Oz.), en een gerechtje gegeten met Sint Jacobsschelpen. Geweldig seafood hebben ze hier in de supermarkt.

Afgelopen zaterdag een stuk van de Great Ocean Road gereden (GOR). Van Torquay naar een ander surfdorp (zie foto's) Lorne. Bij Lorne een leuke bushwalk gedaan, waarbij we onderweg nog een tidal river tegenkwamen: een rivier die met vloed juist het binnenland instroomt, en waarbij de golven dus tot ver in het binnenland merkbaar zijn, door een plotselinge mini-tsunami in het bos. De wandeling voerde ons door een klein deel van het Otway National Park. Een gebied met veel grote stukken eucalyptuswoud, en bijbehorend wildlife. Bij Kenneth River nog een dirt road opgereden en daar hingen de koala's hoog in de bomen. De mannetjes waren druk bezig hun territorium af te bakenen door hardop te grommen en te bulken.

Daarna in het dorpje en Anglesea op de lokale golfbaan naar wat wilde kangaroos gekeken, die gewoon tussen de golvers door bewegen.

Zondag wat rustig aangedaan, wasje gedraait, genikst, enz. Vandaag (maandag) 2 inspections gedaan van 2 huizen in Torquay. Het eerste huis aan de Andersonstreet was een bovenappartement met 2 slaapkamers. Het lag op 50 meter van het strand, met een beetje uitzicht vanaf het balkon. Voor de rest was het ouwe troep, en zag het er erg (lees: te) retro uit.
's Middags een inspection (er verschijnen dan een aantal geinteresseerden voor het huis tegelijkertijd met de realestate agent) aan de Scorpio Street, 5 km. out of town, in a rural setting. Het huis was geplaatst op 5 acres of land (ik moet het nog even omrekenen naar Nederlandse eenheden) met een hoofdhuis op het zelfde stuk grond. Ook dit was niet echt aantrekkelijk. Daarna op zoek gegaan naar een huis in Bellbrae. Na 25 minuten rijden in de bush over dirtroads, en langs allerlei roadkill (o.a. een enorme slang) kwamen we bij een schitterend bush-huisje met veranda aan. Maar echt zo'n eind weg! Bij de realestate agents in Anglesea (10 minuten ten westen van Torquay) hadden ze nog 2 properties, die onze interesse wekten. Even alvast de buurt verkend, en hopelijk van de week op inspection. De omgeving van Angelsea spreekt ons erg aan. Midden in de bush, aan de kust, op een half uur van Geelong. In het dorpje vliegen zelfs King Parrots (zie foto) en Ganggang-cockatoo's rond. Morgen: nieuwe ronde, nieuwe kansen! Wij blijven dus nog wel even op een camping rondzwermen!

House of the rising sun...

Wat ons van te voren heel leuk leek was een auto kopen. Lekker met je knip een cardealer binnenlopen, en door een vriendelijke salesman geholpen, tevreden met een V6 naar buiten rijden.


Het gaat in realiteit toch wel anders: met vaseline opgepoetste banden, uiteinden van uitlaten zwartgeschilderd en constant natgesprayde auto's. Zelfs bij dealers is het enorm uitkijken. Het resultaat is dat je vol wantrouwen iedere autohandelaar begroet (wat op zich wel goed is!) maar vervolgens ook geen beslissing over een relatief groot bedrag durft te maken.

We zijn er wel uit dat we niet gaan voor een te gekke "Ute", een "LaRo" of een "Landcruiser", maar voor een degelijke, vooral betrouwbare, burgerlijk auto. We kunnen het geld maar 1 keer uitgeven. Maar zoals bij ieder merk kunnen ook degelijke auto's kadoek.. dus hopen we na een nachtje slapen vandaag(vrijdag) de knoop door te hakken.

We hebben nu een Holden Commodore VS 2 Acclaim 4 deurs sedan uit 1997 met een 3.8 V6 op het oog. Iets heel ander: ze hebben trouwens hier ook Grolsch!

Gisteren een proefrit gemaakt in een Toyota Camry 3.0L V6 wagon, maar deze vinden we toch veel te duur voor een auto uit 1994 met relatief weinig kilometers op de teller. Ook nog naar een Mitsubishi Magna 3.0L V6 wagon, maar deze had al 2 ton gelopen, maar zag er zeer goed uit.

Verder gisteren met de huurauto naar Torquay gegaan, om te kijken hoe het dorpje en de omgeving eruit zag als de eerste toeristen er zijn. Bij verschillende realestate-agents (makelaars met koop- en huurhuizen) om daar de meest recente lijst met huurhuizen op te halen. Laagste huurprijs voor een enigszins niet-campingachtig optrekje is ongeveer 120 - 140 euro per week! Huurprijzen gaan in Oz altijd per week! Vergeleken met onze oude huur in Zwolle is dat natuurlijk enorm veel, maar we moeten wel reeel blijven. De huurprijzen hier in Geelong zijn beduidend lager. Hier moet je wat fatsoenlijks kunnen huren voor 100 euro per week. Toch willen we niet in Geelong beginnen, aangezien een grote stad ons niet trekt.

Morgen gaan we een eerste afspraak maken voor een bezichtiging van een paar huizen, maar eerst met een auto defitnief de knoop doorhakken.

No worries!

And I still haven't found, what I was looking for...

Rare wolken gezien vanuit ons hostel
Chapmanstreet (straat van het hostel) met Eucalyptus bomen

Gisteren (zaterdag) zijn we de opnieuw een zonnige dag begonnen in het Immigration Museum. De plek waar eigenlijk iedere nieuwe migrant zou moeten beginnen. Een geweldig museum in het oude Custom House (douanekantoor) aan de Yarra river. Zo ook wij natuuurlijk! (Inmiddels verbannen tot korte broek en slippers)


In het statige museum wordt het verhaal verteld van de First Settlement (eind 18e eeuw) , via de emigratiegolven tijdens en na de Tweede Wereldoorlog tot en met de huidige migranten. De Hollanders kwamen veelvuldig aanbod, en de verschillen tussen toen en nu zijn onbeschrijflijk. Het motto “populate or die” gaat nog steeds op, maar niet met zulke rasse schreden als toen. Vooral de dagboeken van Nederlanders over hun bootreis en hun eerste maanden in het opvangkamp waren zeer indrukwekkend.

Maar ook de verhalen van nu zijn heel boeiend. Het is heel raar om te weten, dat er bij wijze van spreken gisteren een migrant uit Sudan aan de grens stond waarvan de hele familie door een burgeroorlog verscheurd is en beroofd van al zijn vrijheden tegelijkertijd met 2 blonde kaaskoppen die een prima leven in een veilig thuisland verruilden voor een stuk onzekerheid. Dubbel! Maar wel iets om over na te denken.

Verder nog een stuk gewijd aan de rol van Scouting binnen het integreren van al die culturen in Australië. Ben benieuwd hoe het zaterdag in Vriezenveen was!? Even tussendoor: In Nederland is het sinterklaasgeweld al enkele maanden geleden losgebarsten: Santa is in Melbourne town (heb medelijden met die kerel in het Shrek-outfit; het is 25 graden hier!

Verder op de dag, in de Victorian Library, hebben we het masker en pantser van de bekendste Australische bushranger Ned Kelly gezien. (Nes deed o.a. onderzoek naar de Bushranger Fred Ward a.k.a. Captain Thunderbolt). In Smithstreet, in de wijk Fitzroy, wat winkeltjes met vintage prullaria in geweest (kijken, kijken, niet kopen).
Allemaal prima te bereiken met The Met!

Vandaag (zondag) zijn we naar de Melbourne ZOO geweest. De oudste dierentuin van Australië (en de derde van de wereld), midden in het enorm grote Royal Park. Het park zelf heeft een doorsnede van 4 kilometer: gelukkig ligt het hostel aan de rand van het park, en kunnen we het lopend af. Onderweg veel Rainbow Lorikeets gezien. In de dierentuin kom je aan de andere kant van de wereld soms rare dieren tegen: de merel, de das en de mus. SERIEUS!

Voor de rest het standaard Afrikaans en Aziatisch grootwild. Wel super ruim, en natuurlijk opgezet. In plaats van dat een dier uit de vrije natuur is gehaald, en in een park is neergezet (in feite is dit natuurlijk wel zo!) is de zoo zo ingericht dat je als bezoeker juist door hun habitat heen loopt.

Op dit moment zitten we aan een biertje (Victorian Bitter – zoals bijna alles afgekort is in Australië: VB , en een Pure Blond, voor zover ik weet geen afkorting) en zijn de eerste videobeelden naar Nijverdal onderweg.

Voor morgenavond hebben we een auto gehuurd, om dinsdag naar Geelong te rijden. Geelong ligt hier ongeveer een uurtje vandaan. In Geelong willen we naar een auto kijken, zodat we makkelijk op banen- en huizenjacht kunnen. Zonder auto is dat alleen in de grote steden mogelijk, maar daar willen we niet wonen. Morgen voor de laatste keer voorlopig Melbourne in, om de bankzaken te regelen. We wilden hier geen auto kopen, ondanks het grotere aanbod, maar mocht er iets mee zijn, kan je het beter in de buurt van je woonplaats hebben! Toch.

Morgen ook de Garmin Nuvi 250W met City Navigator 2008 uittesten!

Thanks heeps!

Rollmops?

Gisteren (donderdag) zijn we naar de wijk Fitzroy gegaan (Brunswickstreet – North of Central Business District - CBD) to soak up the atmosphere. Na een goedkope Italiaanse lunch (groot bord super lekkere pasta en 2 keer drinken = 6 euro) zijn we nog een keer naar de wijk St Kilda geweest South of CBD), om daar te kijken naar GPS-software en de Aclanstreet (leuke gevels / winkels).
Helaas was de software die ik wilde hebben al een tijd uitverkocht, en de verwachte levertijd is zeker nog een X-aantal weken (lekker duidelijk!)
We reizen met het openbaar vervoer (The Met) welke in Melbourne uitstekend is. Een hele week onbeperkt reizen per tram, bus en trein voor 16 euro tot 30 km. buiten het centrum is echt cheap. Om de 5 minuten staat er een nieuwe tram voor je neus, dus we redden ons in Melbourne prima. Intussen kijken we wel goed om ons heen naar auto’s, die we eigenlijk buiten de stad willen kopen.

Vandaag hebben we gebeld naar Medicare (vergelijkbaar met ziekenfonds), waar we ons pas over 5 dagen kunnen inschrijven. Ze hebben onze gegevens van de DIMA (de Australische IND) nog niet gekregen. Ook nog bij 4 banken langs geweest, om informatie in te winnen wat voor ons een gunstig type bankrekening is. Ze ontlopen elkaar niet echt. Verder nog naar de Queen Victoria Markets geweest waar Nes zoals altijd loopt te lekkerbekken bij stalletjes met bijzondere, vaak buitenlandse, producten. Ze hadden er zelfs rolmops! Net als in Amsterdam hebben ze hier ook een hoop straatartiesten, die over nog niet gewaardeerde talenten beschikken. Denk aan het hardop vals zingen met 120 dB, het nadoen van een bewegend standbeeld of het simpel weg verkleden als een zonder smaak opgetuigde kerstboom. Vive la fete!